بررسی اثر ضد عفونی کنندگی رقت ۲:۱۰۰ از محلول هیپوکلریت سدیم ۵% و استفاده از روکش یک بار مصرف بر آلودگی تجهیزات و سطوح کار دندانپزشکی با ویروس هپاتیتb

زمینه و هدف: توانمندی روش ها و مواد موجود برای ضدعفونی سطوح کار از اهمیت زیادی برخوردار است. در مطالعه ای که در سال 1382 برای بررسی میزان آلودگی بخش ترمیمی به عفونت hbv انجام شد، بعد از مشاهده آلودگی قسمت های نیمه بحرانی بخش به ویروس هپاتیت b استفاده روزانه از محلول ضدعفونی کننده هیپوکلریت سدیم 5% با رقت 2:100 و استفاده از روکش های یک بار مصرف توصیه گردید. هدف از این مطالعه ارزیابی وضعیت بخش از لحاظ آلودگی به hbv در شرایط فعلی (استفاده روزانه از محلول ضدعفونی کننده هیپوکلریت سدیم 5% با رقت 2:100 و استفاده از روکش های یک بار مصرف) بود.روش بررسی: این تحقیق در دو مرحله انجام شد: در مرحله اول که از نوع مقطعی بود آلودگی بهhbv در 17 قسمت از سطوح و وسایل بررسی شد. این 17 قسمت عبارت بودند از: تیوب های کامپوزیت، نمونه رنگ، بطری های سمان، شیر دستشویی مخصوص هپاتیت، دستگیره کشوی نگهداری مواد، کلید و پریزهای برق، گوشی تلفن، دستگیره درب ورودی، دستگیره درب اتاق پرسنل، دستگیره فور، دستگیره آمالگاماتور، محل قرارگیری کپسول در آمالگاماتور و جا صابونی. در مرحله دوم که از نوع مداخله ای بود، آلودگی بهhbv در 10 ناحیه از یونیت ها, همچنین سه ناحیه از دو دستگاه light cure (نوک،دسته و کلید) قبل وبعد از ضدعفونی بررسی شد. نمونه برداری به وسیله سواب پنبه ای استریل و محلول ترانسپورت bsas (bovine serum albumin in sodium chloride) انجام شد. بررسی نمونه ها از نظر آلودگی به hbv در انستیتو پاستور ایران و به روش واکنش زنجیره پلیمراز (pcr) صورت گرفت.یافته ها: نتایج بدست آمده ازبخش اول مطالعه، نشان دهنده عدم آلودگی 17 قسمت نمونه برداری شده از سطوح و وسایل بود. در بخش دوم مطالعه از 96 جایگاه نمونه برداری شده از قسمت های مختلف یونیت ودستگاه های light cure، قبل و بعد از ضدعفونی، تنها یک جایگاه قبل از ضدعفونی آلوده به hbv بود که آلودگی پس از ضدعفونی رفع گردید.نتیجه گیری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر، ضدعفونی با رقت 2:100 از محلول هیپوکلریت سدیم 5% و استفاده از روکش های یکبار مصرف در رفع آلودگی hbv موثر بوده است.